వరుణా నీ కరుణకావాలి

చిరుజల్లుల తుంపెరల్లో తడుస్తే...కన్నె ప్రేయసి తొలిముద్దులు కురుపిస్తున్నట్టుగా ఉంటుంది
రుతుపవనాల రాకతో... పల్లెం నిండా పరమాన్నం పరుచినట్టే ఉంటుంది
సడులతో సుడులు తిరుగుతూ ఉరకలెత్తే పిల్ల కాలువలు మెదలు
వయ్యారి వంపులతో వన్నెచిన్నెలు చిందే నదుల జలపాతాల వరకూ...
చినుకుతో నా చెలిమి ప్రాణవల్లరి తీగపై పసిడి రాగాల కోయిల బలిమి
ఏ పొద్దు ఆ పొద్దుకే అందమైనది
ఏ కాలం ఆ కాలానికే సొగసైనది
నైరుతిలో రాక నన్నెంత నిరాశ పరిచావో...
కార్తీకమైనా పోక అంతే విసుగు తెప్పిస్తున్నావు
అద్దంలా నను ముద్దుగా చూసుకునే నా హైదరాబాది రోడ్లు...
నీ అన్యాయ గాడ పరిష్వంగనంతో అతలాకుతలమైనాయి...
నీ అదర చుంబన పీడనలతో నొక్కుల పొక్కలు తేలాయి...
ఆవేశమో... మోహావేశమో... అలవికాని వేల నీ మదనతాపమేంటి..
"రేపే" ఇది ఖచ్చితంగా నా రహదారులపై, నా పొలాలపై మైకంతో కమ్మేస్తూ...
నువు చేస్తున్న అత్యాచారమే ఇది
దయచేసి శాంతించు....
మన్మద రాత్రిలో....
పొలాలలో హలాలు తిరుగాడు వేళ
నీ ఉద్రుతమైన మేఘ గర్జనల కౌగిలింతల్ని కప్పుకుందాం...
ఇప్పుడైతే.. ఆషాడ మాస కొత్త జంటవలె కొన్నిరోజులు విశ్రమిద్దాం...